වියපත් දෑස

තනිකඩ පැල අඳුරුයි
කුරහන් යාය ම පැසී ගොසින්
කාලය අබියස පුරන් වෙලා

එදා ලියැදි දිග
ගොයම් සුවඳ විඳ
කුරහන් මල් නෙළුවා
මතකයි තවමත්
මේ දෑසට වියපත්

එදා අහස පිරි
තරු කැන් මැද
පුන්සඳ වන් මැණිකා
මතකයි තවමත්
මේ දෑසට වියපත්

නික්ම යාම

‘‘ඔයාට මාව
එපා වෙච්ච දවසට
මාව දාලා යන්න”

ඒත්
අපේ ආදරේ
හැමදාම වගේ
ඔයා හිටියේ
මට වඩා
පියවරක් හරි
පිටිපස්සෙන්

කළු ලෑල්ල

ටියුෂන් පන්තියේ
හැම අහුමුල්ලක ම
කොල්ලො කෙල්ලො
උන් උන්ගෙ වැඩ
උන් උන්ගෙ කථා
සර් ආවා විතරයි
පන්තිය ම හ්ම්...

ඒත් අපි දෙන්නා විතරක්
තවමත්
කළු ලෑල්ල දිහා බලාගෙන ම
අකුරු අහුලනවා
වචන ගලපනවා

කාලෙකින් හමුවීම

හිත හිඳියි අවදියෙන්
ඔබ එතැයි අලුයමින්
නෙත හිඳියි මඟ බලන්
හමු වෙතැයි කාලෙකින්

තොල් සැලෙයි සරතැසින්
මල් පිපෙයි අත ළඟින්
සිල් බි‍දෙයි සිහිනයෙන්
නුඹ එබෙයි මදහසින්

නෙත් පියෙයි නිදිමතින්
සඳ නොයයි හිත ළඟින්
හිත හිඳියි පාළුවෙන්
ඔබ නැතැයි කාලෙකින්

සැඟවී සැඟවී

සැඟවී සැඟවී සඳ ඈත ගනඳුරක
තනිවී තනිවී මා මෑත පැල්පතක

හමුවී හමුවී සිහිනෙන් සිහිනෙක
ඇළලී ඇළලී දෙතොලක් දෙතොලක
දැවටී දැවටී සුසුමක් සුසුමක
සැනහී සැනහී මොහොතක් මොහොතක

සමුදී සමුදී හදකින් හදකට
ගොළුවී ගොළුවී තෙපුලක් තෙපුලක
නැවතී නැවතී දෙනෙතක් දෙනෙතක
සිරවී සිරවී කඳුළක් කඳුළක

වාමාංශික ප්‍රේමය

අපි කථා කළා
දහසක් දේ
මාක්ස්වාදය ගැන
ලෙනින් ට්‍රොට්ස්කි ගැන
පන්ති සටන ගැන
ධනපතියගේ සූරාකෑම ගැන

ඒ අතර
අපි ආදරේ කළා
අපේ ඇස්වලින්

අපේ ජීවිත
අපි කැප කළා
විප්ලවය වෙනුවෙන්
නො මියෙන ප්‍රේමයක්
හදවතේ හිර කර ගෙන ම

සලෙළු තොල්පත

නුරා තැවරී
සිහින් දිගැසී
සුපෙම් මදහසින්
හැඟුම් උමතු වන්නේ

පවස නොසෑහී
දුහුල ලිහී
සලෙළු තොල් පතින්
හසුන් තෙමී යන්නේ

කුසුම වැතිරී
මෙවුල ලිහී
සිනිඳු පෙති මතින්
මධුමි මුදා ලන්නේ

පිපාසය

ඇගේ
ප්‍රථම චුම්භනයෙන්
මා ලද
පිපාසය
ත
  ව
     ම
        ත්
නො සිඳුණු එකකි

කෝපි කෝප්පය

අපි දෙන්නා
එකට
බොන්න ගත්ත
කෝපි කෝප්පේ
දැන්
හොඳටෝ ම නිවිලා

තෙමංසල

අප තිදෙන
තනි තනිව
ගමන් කළ
මේ මාවතේ
අවසන
තෙමංසලකි
ඔබ දෙදෙන
එහි ගිමන් හැර එන්න