කුසට අහරක් නැති ව මහ මඟ
යදින මිනිසකු දුටු කලට
නෙතට කඳුළක් නැඟුණ හිතවත
කළණ මිතුරෙකි නුඹ ලොවට
රුපියලත් වටින මෙ දවස
දුන්නා සියයක් ඔහු අතට
සිහින් ලෙස හිසත් පිරි මැද
විමසුවා කොහොම දැ යි සැපදුක
දහසකුත් මිනිසුන් යන එන
එහෙත් කිසිවකු නො හඳුනන
තවත් අය කොතෙක් ඇති ද
පීඩිත ව කුසගින්නේ මියැදෙන
No comments:
Post a Comment