දවසක්
ඇගේ
බඳ වටා
අත යොමා
තුරුලට ගෙන
කොපුලත වු
පිනි බිඳුව පිසලන්න
වෑයම් කරද්දි
ඈ
කියනවා
“රාගයෙන් තොරලු ප්රේමය”
ඒත්
එක ම එක
හාදුවක්...
මං
ආයාසයෙන්
මැඩ ගත්තා
සිතුවිලි දාමය ම
සිහිනෙකින් හරි දකින්නේ
නිරුවත් කළ
ඇගේ
ගල් පිළිමය
දැන් දැන්
උණුවෙලා
වැගිරෙන
ඉටි පිළිමය
