වනගතව තිබු
ගල් ලෙන
එළි පෙහෙළි කර
ඉදි කළෙමි එහි
නුඹේ පිළිරුව
වල් බිහි ව තිබු
ගල් ලෙනට පිවිසෙන
මං පෙත
පිළිසකර කළෙමි
පිළිසකර කළෙමි
නුඹට වඩින්නට
ආදරේ උත්තුංග මැදුරට
කෙමෙන්
දින
දින
සති
මාස ගත විය
වල් බිහි වෙමින්
සඳ එළිය නොදකින
හිරු එළිය නොවැටෙනවනරොදක
සැඟවෙමින්
එහෙත්
තවමත්
තවමත්
ගරා ඇද වැටෙන
මන්දිරය තුළ
දිළිසෙමින් ඇත
නුඹේ පිළිරුව
ගන අඳුර නිවමින්
ගන අඳුර නිවමින්
No comments:
Post a Comment