කහඉර මත

හදවත් දෙකක් තිබිණ
කහඉර මත වැටී
ගැහි ගැහී
විමසුවෙමි මම
පණක් තියේවි ද
ළඟට ළං වී

මිනිත්තු ගණනක්
ගත වුණත් හුරුපුරුදු
හදවත ගොළු ය
මුනිවත නො හැර

සුසුමක් දුටිමි මම
අෑතට අැවිදින
බිරිඳක දරුවකු
අතින් ගෙන