අඹ ලෑලි බංකුවක
උණුහුමට ළං වෙලා
සඳට දුර මැන්නෙ
අපි දෙන්නා එකට ම
එ අතර දොඩපු රහස්
අහන් ඉන්නැති
අඹ ලෑලි මේසය
හොර රහසෙ ම
අතැඟිලි පටැලි හැටි
බලන් ඉන්නැති
කළු ලෑලි පුවරුව
ඈතක ඉඳ ගෙන ම
නුඹ නාපු දවසක
අඹ ලෑලි මත මම
ලියමි දහසකුත් කවි
අපේ ආදරය ගැන ම
ආයෙමත් මම
තනිකමට හුරු වෙලා
සඳට දුර මනිමි
මතු දාක නුඹ දකින්න ම
එ දවස යළි
අපට හැකි වේ ද
උණුහුමට ළං වෙන්න
සඳවත සුපුරුදු ලෙස ම
No comments:
Post a Comment