එක මොහොතකට හරි
දුකසැප අහන එක
කොයි තරම් නම් සැනසුමක් ද
ඇයට
අතුපතර මල්ඵල
දරා ගත නොහැකි
මහ ගසක් යට හිඳ
ගස හෙළන
සුසුම් සුළඟකට
කන් දෙමු
ඒ තුර දරාගත් විඩාබර
සිඳෙන තුරු
තරුපොකුරු විසිරුණ
සරා සඳ අහිමි
විසල් අහසක් දෙස
බලා ගෙන ඉමු
දුක හිතුණ දවසට
වැස්සක් වෙලා
වැටෙන හැටි ඇය
ඉන්පසු ව
හිනාවෙනවා
ඇය
No comments:
Post a Comment