උදේ මහ පාර අතුගාන පිරිමින් ගැන
රෑට මහ පාරේ විකිණෙන ගෑනු ගැන
මහන මැෂිමට ගෙවෙන කකුල් ගැන
ගල් කොරියෙ තැලෙන දෙඅත් ගැන
කවියෝ කවි ලියා අැති මුත් අපමණ
සසල වීමක් නැත මිනිස් හද ඵපමණ
ගොළුවෙමි පන්හිඳක් සේ තුඩ බිදුණ
ගිනි තබා කෑගසන කවිපොත පරණ
ලේ පිපාසිත උන් වෙසෙන මේ රට
තැත්කරන කල හැම බෙදී යන්නට
කවිය වළලමි මිනිස් මළකඳන් යට
නොදුටු ඉර නැගෙන තෙක් අහසට
No comments:
Post a Comment