නෙක පැහැ විදුලි බුබුළු සවිකර
සැනකෙලි වෙස් ගත් මෙපුරවර
පුරසඳ සදිසි ව ගුවන පොබකර
එසඳ කොහෙද දුරැලු ව කලුවර
සැදැහැත් දන සාධු නද නංවා අැසි
තරගයට මෙනි උනුන් පරදන රිසි
පෙරමග ලකුණු වූ බුදුවරු අටවිසි
සෝපාක ළඟ අපුල ය කියනු නිසි
සංසාර බිය ගර්හාව නො ව
චණ්ඩාල වුව මිනිසෙක් ය
සුවඳ විලවුන් ගැල් වූ උවැසියන් අතර
දම් අැසුම අකැප සෝපාක පිටමං කර
එක තැනක දම් දෙසුමෙ මැද වී නතර
සංසාරය ම අපුල බව දෙසයි එහිමිවර
එක පැහැයකි විදුලි බුබුළු සියල්ල ම
දිවි සමය අවසන පිළිස්සී යයි නිවී ම
එ විට ගන අඳුර විනිවිද දකී නම් මම
ගනඅඳුර ද නොරැඳ යනු අැත නිවී ම
සංසාර බිය ප්‍රහීණ කළ
ගෞතම ව හැඳින ගත්තේ
මිනිසෙක් වූ සෝපාක ය
No comments:
Post a Comment