පුරුදු තනිකම

මේ අහස පවා ඵක තැනක
පොළොව හා යා වේ සොඳුර
කෙතරම් සැහැසි වුව හිරු
සමුදුරේ ගිලී යයි හවස් ඉම
මකා දැම්මත් ගනඳුර සඳ
අමාවකේ මියෙයි අහස හැර
ඉතින් මේ පුරුදු තනිකම
දරා ගන්නට හැකි ය තනියම