කවුළු සිදුරෙන් ඵන
පහන් ඵළි දකින්නට
සිව් වසක් මම
ජීවිතය වෙන් කළා
බිඳෙන් බිඳ බිඳ ඵන
පහන් ඵළි විටින් විට
අඳුරු සෙවණැලි
හිත යට අඳිනවා
බුදු කුටිය වෙත
නෙත් හෙළන කොට
අම්මා දල්වපු
පහන් සිල දකිනවා
අැත්ත ම යි අම්මේ
ඵතකොට
මගේ හිත නිවෙනවා
අත්තිවාරම මත
ගඩොල් ගල් කැට
වහලෙට යටින්
ඵකින් ඵක බැඳෙනවා
රෝද හතරක නැග
ඉදිරි අසුනක තනියට
අම්මා ඉඳ ගෙන
මං ළඟින් ඉන්නවා
පුරහඳක් අරගෙන
පහන් ඵළියෙ ම
පෝය අහසට
ඵන්න හිත අහනවා
අැත්ත ම යි අම්මේ
ඵහෙම
හීනයක් මට තියෙනවා
No comments:
Post a Comment