සිව්වසක් ගත ව අැත
අෑ කෙරෙන් සමු අරන් විත්
සීතලට වේලිලා යන්නට ළඟ යි
අෑ තියූ හාදු මා නළල මත අාදරෙන්
මව්පියන් නො රිදවා
අෑ රිදුම් පිරිමදිමින් දවා ගත්
හදවතින් තව ම ඉකිබිඳින කවි
තනි මකයි මා ළඟට වී පන්හිඳෙන්
කාලය ඉගිල ගිය දා
පෙම්බසින් අපි ඵක් ව හිඳ
නො සිතුණි ද වෙන් ව යද්දිත්
කවියකට බැරි බව වෙන්න හුස්මක්
No comments:
Post a Comment