මුළුතැන්ගේ ලිප අවුළන්න දරකෝටු අැහිඳමින්
කටු කැලෑවල අැවිද ගොස් පැලී ගිය දෙපතුලින්
නිවන් පුර පියමනින්නට නැතත් පුරා පෙරුමන්
නිවී සැනහෙනවා දවසක දුක්විඳින අම්මාවරුන්
අැස් ඉස් මස් නැතත් දන් දී කිරට හැරවූ ලෙයින්
දනන් මුව හිරුට සදිසිව ජීවිතය තැවරූ පිනෙන්
මෙතේ බුදු හිමියන් දෙසන පළමු බණ පදයෙන්
ඵතෙර වෙන්නට ඕනෑ අම්මාවරු මේ සසරෙන්
පුතුන් දුවරු ගැන මිස අත්හැරීමක් නොවූයෙන්
බවුන් සිත පමා වූ මුත් සසර බැඳි සෙනෙහෙන්
දැහැන් වැද හිත රැඳෙන කල පළමු කමටහෙන්
නිවන් දකිත්වා අම්මා වරුනේ විශාඛාවන් වන්
No comments:
Post a Comment