සමුදුරෙන් අෑත කතරේ නැවතී ඉන්න
හිමියනි හිමවතට ඵ දවස පිය මැන්න
මන්ද්‍රි ලෙසට බැරි විය නුඹ හා ඵන්න
කිරිල්ලිය මං නුඹේ මෙදුක අහගන්න
නිවන් මං පතා බෝසතුන් වැඩ ඉන්න
මව්රට අතැර හීනෙන් නිවසක් ගන්න
ගිය දා පටන් අැවිළෙයි මහගේ ගින්න
හිත කියන්නෙ ම කුලියට වත් යන්න
දරු දෙ දෙනාගේ දඟ වැඩ විසඳන්න
අක්ක ලා ඵක්ක බෑ තව බැණගන්න
අම්මා අප්පච්චිද උන්දැ ලා අදහන්න
පිට ඵකියක්ද මං ඵ් ලෙස සලකන්න
දුක සැප බෙදාගෙන අාලෙන් ඉන්න
නුඹත් ඵක්ක අාවේ සිරි දුව වෙන්න
කාගෙත් අැනුම් ඉවසා ගෙන ඉන්න
මට වුණේ මහ ගෙයි දාසිය වෙන්න
බිත්තියට මායිම් ව ඉඩ අැහිරෙන්න
සැනසුමක් නම් නො වේ විඳගන්න
මහ මඟ වුවත් සැපතකි නුඹ ඉන්න
රත්තරනේ හැකි වේවිද යළි ඵන්න
No comments:
Post a Comment