තරු ඵක්ක තනි වෙමින් මම
මේ සීතල රාත්රියේ දුක් විඳිමි
නුඹ නැති ව සඳ ද විරසක ය
ගනඳුරේ ම මතකේ තැවෙමි
ජීවන මඟ මම ද අතරමං වීමි
නිවී ගිය පසු ව පහන් තරුව
දෙෙවය මෙය ම නම් සොඳුර
අාදරය කළ මම ද වැරදිකාර
නිතර හිත රිදෙන බස් කීව ද
සැනෙකින් කෝල කම් පාන
සිනහ නැති කඳුළට ම උරුම
අතීතෙට මං අාදරෙයි තව ම
No comments:
Post a Comment