දිය කඳුළ

ඈත කඳු මුදුන සිට
හීනියට ඇද හැළෙන
නීල දිය කඳුළ
මීවිතකි තොල් පිනන

නීල වන ළැහැබ වෙත
රාත්‍රියට ඇද හැළෙන
සීත සඳ එළිය
හීනයකි නෙතු පුරන

නේක මල් වදුලු පිස
ආත්මයට සුව ගෙනෙන
ඈගේ පෙම් සුවඳ
ධ්‍යානයකි හිත නිවන

කැක්කුම

හදවතෙහි
සියුම් ම තැන
කොනිත්තලා
රිදුණ ද
කියලා
අහන්නේ...

ඒත්
ඒ
කැක්කුමට
මං ආදරෙයි !

අනුස්මරණය

කුණාටුවෙන් පසු
කැබලි වී ගිය
බඳුන
යළි එකලස් කළා
පළුදු වූ තැන්
සායම් යොදා
පිරියම් කර

කල් යත් ම
සායම් පතුරු ගැලවී
ඉරි තැලුණු තැන්
මතු වෙමින් ඇත

ප්‍රථම අනුරාගයේ
අනුස්මරණයේ
අනුපිළිවෙළට

පශ්චාත් යුද සමය

නිදහසේ කිරුළ යැයි අප හිස පළන්
හැදෙන රට ගැන සිහින මවමින්
තුටු සිනහා ඉතිරෙන නෙත් අගින්
උන් නමින් කඳුළක්වත් නැහැ ඉතින්

කාසි සොයා අවතැන් තරුණියන්
වීදි පුරා ඇවිදිමින් නිදි වරමින්
යුද වැදි පොළොව මත තැනූ යහන්
වෙහෙස වී උන් ගත රතී කෙළියෙන්

සිවු දෙසින් මත් බිඟු සෙන් අවුදින්
නෙළා ගෙන යති මල්පැණි රිසි ලෙසින්
ප්‍රේමයේ නුපුරුදු හැඟුම් හිමි කර දෙමින්
උන්ගෙ සෙනෙහස පැන දුවයි පාන්දරින්

දිළිඳු බව උන් කර මත පැටවුයෙන්
යුද වැදුණු පොළොවේ උපන් මුත් පවින්
අත්වැල් ගැට ගැහෙන දා සැබෑ සාමෙන්
උන්ටත් බිම් කඩක් හිමි ය මහ පොළොවෙන්