ඉටිපන්දම

ඉටිපන්දමක් ගෙන
නුඹ ඇවිත් කුටිය වෙත
නිර්වස්ත්‍ර රූපය
සෙවනැල්ලෙ ඇඳ තිබුණා
දැල්වෙලා තිබු ගිනි දැල්ල
හැමතැන ම මං හෙව්වා
උණු වුණ ඉටි කන්ද
දෙතොලින් ම සිම්ඹා
තාපසයෙක් වගෙ උන්න
නෙත තොල මගේ සිත
මොන තරම් සරාගී ද
එ රැයේ මට සිතුණා

වරා මල

බඹරුන් සොයා
පාවෙන
වරා මලකි
නුඹ

සරා සඳ

සරා සඳ අද
නෑවිදින් අහසට
නුරා නෙතු යුග
අවදියෙන් හිටියට

පෙරා සඳ දිය
උණුහුමින් සුසුමට
ගෙවී ගිය යුග
නංවමින් සිහියට

දරා ගෙන දුක
තනිකමින් හෙමිහිට
පියා ගමි නෙතු
ඉඩදෙමින් කඳුළට

කුහුඹුවා

මධු බඳුනකට
ඇද වැටුණ
කුහුඹවකු ලෙස
මියැදෙමි එහි ම

කවි සිත

නො පෙනෙනා තැනක හිඳ
හොර රහසේ ම
කියවනවා ද නුඹ
මගේ කවි සිත

සමානයා

අප දෙදෙන
දෙ විධියකි
එහෙත් අප මව්
එක ගැහැනියකි

හංසිය

මා
ප්‍රේමයේ
විල් තෙරට
බසින විට
හංසිය
ඇවිදින්
ගොඩට

ගුරු ගීතය

අල්තිනායි
මං නුඹ එනකං බලං උන්නා
ඇස් රිදෙනකං
නුඹ එන්නෙ නැහැ නේ ද

නැහැ
උඹ ඒවි
ආයෙ මේ අයිලයට
මාව සොයා ගෙන

එපා
අල්තිනායි
නුඹ එන්න එපා
මා සොයා ගෙන
එ දුර
ආයෙ නුඹට
එන්න බැහැ