අර අතැන උයන පෙම්වතුන් ඉසිඹුලන
මතක ද ඵ තැන ඉස්සරත් ඔහොම ය
විමලෙ මාමගෙ පොඩි වඩෙ කඩය යට
අායේ දවසක යළි මුණගැහේවි ද අපි
කටගැහෙන සම්බල මැදට දාලා දෙන
මතක ද ඔයා කැමති ම උළුඳු වඩයට
දැවිල්ලෙ ම කට පිච්චෙද්දි අපි ඵකට
බෙදා ගෙන බොන කහට ප්ලේන්ටිය
බාගදා සෙනඟ ඉතිරෙන සතිඅන්තවල
මතක ද ඉඩක් නැති වෙනවා ඉන්නට
මා ව අැද ගෙන අනේ අපි යමු අෑතට
කියද්දිත් ඔයා මං අාස වුණෙ උයනට
අදත් හවසක ඔයා නැති මුත් උයනට
පාළු දවසක වුණත් තනියම ඵහි ඵමි
පුරුද්දට වගෙ වඩෙ කඩයට යන විට
විමලෙ මාමත් අහන්නෙ ම ඔයා ගැන
අම්මා අප්පච්චි මගබලන් අැති හින්දා
ඔයා යන්නට අහද්දිත් ඵක හවසක
උයන ගහකොළ හඬා ගෙන වැටුණා
අදත් ඵහෙම යි අාදරෙයි ඵ් වගෙ ම
No comments:
Post a Comment