අායෙමත් අපි ඵහි ඵන කොට
වසන්තය හිටියෙ කරබා ගෙන
හුරුපුරුදු මල්වතු මැදින් වුණත්
අැවිද යන ඵක නුපුරුදු ය
කාලෙකට පසු
කවුරුවත් නැති කොට තනි රැක්ක
කුරුලු රංචුව නුඹ දැක්ක ද
අපි නැතිවට මෙච්චර කාලයකට
උන් පවා හැරයන්න අැති මේ උයන
මතක කවියක් මුමුණ ගෙන යළි
අත් අල්ල ගෙන අැවිද ගිය දුර හැර
ඵක දවසක සත්තක යි මම
උයන හැරයනවා කොහොම හරි
No comments:
Post a Comment