රහස

ඈ

රෝස මලක්

තුරුළු කර ගෙන

දවසක්

මා වෙතට

ඇවිදින්

කඳුළු පිරි

දෙනෙතින්

කොඳුළ ඒ රහස

ඔබට පවසනු කෙලෙස

එ දවස

මම ඉඩ දුනිමි

ඇයට

උර තලය මත

හිස හොවා

සැනසෙන්න

එ පමණක් නො ව

සැනසුම් වදන්

දිවුරුම් ලෙසින්

මා මුව අගින්

ගිලිහී ගියෙන්

රෝස මල

මගෙ ම විය

මෙ දවස

නිර්දය ලෙස

මම ඇයට

දමා ගැසුවෙමි

රළු වදන් පෙළ

“ඔය රෝස මල

මගෙ නෙවෙයි නෙ”

ඉනික්බිති

එතෙක් මතකයන් සිර කර

බැඳ තැබුණ

සෙනෙහස් පවුර

බිඳ වැටිණ

එහෙත් තවමත්

සඟවමි ඔබෙන්

ඒ රහස