රැහෙන් වෙන් කර
පන්සලේ යදමක
දෙපා ලූ
පින්වන්ත හස්තියා
මම වෙමි
පෙරහැර මංගල්ලෙ දා
කරඬුව වඩමවන අතරතුර
නුඹ ව දුටු කල
දෙපා යුග පැටලී ගියා
නො දැනි ම
පරණ මතකෙක මා
අතරමං වී හිඳින අතරතුර
දෙපා පසාරු කොට
හෙණ්ඩු තුඩ එබී තිබුණා
රවා ගෙන
වේදනාවෙන් මිරිකී
රාගයේ මදයෙන්
කිපුණු
නො හික්මුණු නාලාගිරි
මම වෙමි
No comments:
Post a Comment