යශෝධරා
මා සදාදර
ප්‍රියම්බිකා
කන්ථක ළය පැළී මියැදුණේ
තිරශ්චීන ව උපන් බැව්නි
එහෙත් පියබඳ නුඹ
ජීවිතාබෝධය ලද ඇත තරමක
සත්තය
සමුගන්න පෙර මොහොතකට
පවසන්න තිබුණා නුඹ හට
එහෙත් එ දවස
අහුරන්න ඉඩ තිබිණ
මා යන කටුක මඟ
ගැහැනියකගේ කඳුළ අබියස
මොළොක් වනු ඇත
පිරිමි සිත
ඉදින්
තිර කරගතිමි හදවත
අතහැර ගියෙමි ගිහිගෙය
රැගෙන ආවෙමි ඔසුපැන
බවදුක නිවමි සතවග
නුඹත් මා කැටුව
සත්‍ය සොයා ආවෙමු
මෙතෙක් කල
ඉතින් අප දුටු හීනය
සැබෑ වී ඇත
පෙරුම් පිරු ලෙස
ප්‍රේමය නම් මෙයැ යි
එහි උතුම් බව
යශෝධරා නුඹ
කියා දුන්නා නො වැ
No comments:
Post a Comment