නියඟලා පුෂ්පය
මම වෙමි
කවියන්ගේ
හිත් නො ගත්
පෙර ඡන්මෙක මමත්
සුදු නෙළුම ලෙසින්
සොඳුරුබර විල් තෙරක
පිපී උන්නා අහස යට ම
නපුරු බඹරකු අතින්
මුදු කීලය සිහින්
රුදුරුතර මුව තුඩක
ඇනී බිඳුණා වසත් කල ම
නපුරු බඹරුන්ට
රුදු වසක් වන්නට
ලොව ම සතු සියලු විෂ
උරා ගත්තෙමි
සොඳුරු කුසුමන්ට
සරු පසක් වෙමින්
පොළොව සතු සියලු විෂ
උරා ගත්තෙමි
නියඟලා පුෂ්පය
මම වෙමි
කවියන්ගේ
හිත් නො ගත්
No comments:
Post a Comment