සමීපව උන් හැටි සිතුවමක් වාගෙයි
කඳුළින් පාට බොඳ වුණා සේ මැ යි
හිත හදාගමු රැවටෙන්නෙ අපි මැ යි
යළි ඵන්න බැරි පරතරය බෝ මැ යි
නුඹ ඵවු පෙම්පත් තවම හරි සුවඳ යි
සමු ගත්තදා පිටමං කළේ නුඹ මැ යි
මතකෙක අෑත තනි වෙන්න අාස යි
සැණෙකින් කඳුළු විත් නෙත් පාරයි
විහඟුනි ගොළු වන්න මේ අවාරෙයි
මදු මල් ද මුකුලිත ව යන කාලෙ යි
නුඹ ගියත් මතක සුවඳ තව ශේෂ යි
තැවී ඉකිගසන හිත අයිති මට මැ යි
No comments:
Post a Comment