Thursday, September 4, 2014

අබිසර

කළුවර කපා ගෙන සඳ රැස් දහරක් කඩා හැළෙන යාමයේ
මනහර සිනා දෙන මුව ඇස් යුවළක් නුරා සලන සීතලේ
පිනිබර වරා මල තුරු හිස් මුදුනක් ලිහා යනෙන මාවතේ
අබිසර බදා ගෙන පෙම වස් කවියක් කළා නැවෙන ජීවිතේ
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)