යාපනෙන් කොළඹ ආ
කොත්තු කඩේ සෙල්වා
රත් වෙච්ච තැටිය මතට
තෙල් බිංදු කරස් ගා වැටෙද්දි
කළු පපුව පිච්චෙන්නෙ නැති ද බං
ලද විරාමෙට ගිහින් ඈතට
දුමක් දල්ව ගෙන
පෙනහල්ලෙ හිර වුණ
වෙහෙසකර හුස්ම ටික
වීසි කර ඉහළ අහසට
ආයේ ඇවිදින්
කැඩී කැඩී වෙන් වුණ
රොටී කෑලි ටික
එකට එක්කහු කරන
අපූරුව උඹ
No comments:
Post a Comment