ප්‍රියංවදා
නුඹට හැකි ද දවසක
හැම දෙයක් ම අතහැර
එන්න මා වෙත
යාපනෙ සරසවියේ
අකුරු කළ සිව් වසරේ
මොහොතකට වත් අපිට
හිතුණෙ නැති හැටි
පෘථිවිය භ්‍රමණය වන වග
කාලය නො නවතින බව
කැඩී කැඩී නුඹ
දෙමළ අකුරු අහුලපු හැටි
වරද්දන කොට සිංහලෙන් මං
ඔච්චම් කරපු හැටි
හැම දෙයක් ම
නිහඬ ව අහ ගෙන
ඉන්නැති මහපොළොව
අම්මා අප්පච්චි සනීපෙන් ද
අයිය ලා තාමත් එහෙම ද
වලාකුළක් වත් නැති ද නුඹට
දුක සැප ලියා එවන්නට
දවසක් ඒවි කෙල්ලෙ
මහපොළොව අදහන
ආදරය ගැන
ආදරය ගැන විතරක් ම
එහෙම දවසකට ඉඩක්
පුළුවන් ව‍ුණොත්
තියාපන් නුඹෙ දිනපොතෙන්
ආදර ශංකර් නමින්
No comments:
Post a Comment