සියොත් කැල ඉගිල අහසට
සිඳී ගිය තටු කැබැලි අැහිද ගෙන
අායෙමත් තුරු වියන් මත
අාදරෙන් ගී ගයනු අැත දිනයක
තවත් ඵක සොඳුරු හවසක
මල් දෙවැට මැද අැවිද යන්නට
අහිමි සිහිනය අෑතකට විසි කර
ඉඩ යදී කඳුළු බිඳ සිරගත කොට
සිරිත් ලෙස පහන් පැල යට
අාදරය හඳුනන දෙබසකට
කථා නො කර ම වුණත් තව
ඉන්න ඉඩ අැති ද මේ අහස යට
No comments:
Post a Comment