Thursday, September 3, 2015

වීතරාගී නෙතින්

වීතරාගී නෙතින් ළං වී
ජීවිතේ පරමාදරය තවර
පියුම් වන් උතුම් පතිනි

දූලිපට නෙතු දෑල පටැලී
සාගරේ සන්තාප ළං කර
සියුම් තැන් රිදුම් දෙන්නී

හඳපාන නිවි රැයක සදිසි
අාදරේ සංකාව හිමි කර
සුසුම් දැන් අැයි ද නැවතී
at

No comments:

Post a Comment

Subscribe to: Post Comments (Atom)