පුරව ගත් මල් දහස
වඩා ගෙන ඇය කුසයේ
ඇවිත් එහි යන මෙන්
කරයි ආරාධනය
අතරින් පෙනෙන වලාකුළු
අහුර ගත් නිල් අහස
වසා ගෙන මෙහි පැමිණේ
විහඟ කැල ළඟ ම බව
ගෙනෙයි පණිවිඩය
බිම හැලුණ පෙති අතර
මතක තැන් ලිහී ගිය
හිනා සර මැද පිබිදේ
පොත් පිරුණ ගමන් මලු
ගාල්වෙයි පුරුදු ලෙස
ඉඩෝරය හැර යන කල
දුකඳුළු ද ගෙන යාවි දුර
වසන්තය උදා වී එන්නේ
තනියට ළඟ හිඳින් කිසිවකු
දිගා හැරි කල කුඩය
No comments:
Post a Comment