රෝස මල් යාය
කඩු හිසින් කීතු කළ
රකුසු කැල වෙත
ලියමි මේ කවිය
පෙති සිඳුණු
ඵක් රෝස මලක්
අනේ රකුසනි
වනේ පිපුණෙමි
කිසිවකුට
නො දී හිංසා
සුවඳ දුන්නෙමි
පීර පීරා විත්
රුදුරු කඩු හිස්
වෙන් කළා අප හිස්
බිම වැටී මියැදිණ
ලේ ගලා ගොස්
මිලින මල් චිතකයේ
දැවෙනු නැති ව ද
බමන මිදි බඹර කැල
No comments:
Post a Comment