ගිනියම් වැලි පොළොවක
දූවිලි කුණාටු මැද සටන් වැද
දිය බිඳක් නො ලද කල
කටහඬත් ගොරහැඬි වෙන්නැති
බැනුම් පමණක් ම උරුම
අනාදර උන් මැද හුස්ම අැද
අාදරය පිරි වදනකින්
අමතන්න අමතක ව යන්නැති
කටුක දින ගණන් ගෙව්වෙ ම
නුඹ ව දරුවන් ව දැකගන්න
ඉවසුමක් නෑ සුජී මට
කේන්තිත් ඵ හින්ද වෙන්නැති
ඉතින් ඔය ෆෝන් ඵක
ළමයකුට දීපන් සුජී
No comments:
Post a Comment