මේ ගමන පිටුපස
රැඳී අැත මතක කටුක
රෝස මල් පවා
පිපී තිබු පරවෙන්නැති
රෝහල් වාට්ටුවල
නිදිවරපු දින අැත
පාන්දර ඵ තැන ම
අැස් පියවෙන්නැති
සේලයින් බට දිගේ
වතුර රූරන හැටි
බලා ගෙන ඉඳල ම
පිපාසය සිඳෙන්නැති
බත් කටක් උගුරට
ගිලින්නට වීසි කර
පිටට තට්ටු කරල ම
බඩගින්න නිවෙන්නැති
මේ තරම් දුර අා
හදවතක් උසුළමි
කටුවලට අැනිල ම
පෑරෙන්නේ නැති
No comments:
Post a Comment