සරසවියේ පියමැන ගිය කාලය වෙත යන්න
බිඳී වැටුණ සමනල තටු දෝතින් රැක ගන්න
හඬා වැටෙන නෙතු අද්දර සිහිලක් වී ඉන්න
සඳවතියේ ජීවිතයට යළි හුස්මක් දෙන්න
වස්සානේ හැන්දෑවක පෙර සේ හමු වන්න
කස ගස් පෙළ බලා හිඳි සෙවනක් වී ඉන්න
අාදරයෙන් ළං වී ඔය තුරුළේ සැතපෙන්න
සඳවතියේ සුවඳක් සේ මා අැසුරෙහි ඉන්න
නුඹේ සුවඳ රැඳී තියෙන ඉසව් සොයා යන්න
අෑත ඉඳන් පවන් රොදක් ලෙසින් අැදී ඵන්න
නුඹත් ඵක්ක අායෙත් ඵහි දොඩමලු වී ඉන්න
සඳවතියේ සිහිනෙන් හෝ මල් පාරට ඵන්න
No comments:
Post a Comment