එක මලක්

දම් රළ
රුදු වෙසින් විත්
ගසා ගිය
අතීතය මතක ද
එවන් දින
දස අතින් විත්
හමා අාවා
සුළං අහුරක් ලෙස
මිනිස්කම යැයි
නම් වූ දෙය

සුසුම් ලන
දනන් මැද අද
ගැටි ගැටී
වැළපෙමි මම
සහස් පත්
මිතු දමින් ලත්
සකස් කර
එක මලක් ලෙස
අාදරය නම් වු
නටුව මැදි කර